کد مطلب:28325 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:101
پس از حمد و سپاس خداوند؛ به درستی كه لشكری روانه ساختم كه به خواست خدا، از كنار شما عبور می كنند و به آنان سفارش كردم بدانچه از سوی خداوند بر آنان واجب است، از خودداری كردن از آزار و كنار نهادن اذیّت و بدی؛ و من نزد شما و پیمان شما، از آزار سپاهیان بیزاری جویم، مگر آن كه گرسنگی، سربازی را ناچار گردانَد و راهی برای سیر كردن خود، جز آن نیابد. پس كسی را كه دست ستم گشاید، از ستمگری باز دارید و دست بی خردان خود را از زیان رساندن به لشكریان و متعرّض آنان شدن در آنچه استثنا كردم، باز دارید. من پشتِ سر سپاه هستم. پس شكایت های خود را به من رسانید، و آنچه به شما رسد به سبب غلبه آنان و توان برطرف كردن آن را ندارید، جز به وسیله خدا و من، به یاری خدا آن را تغییر دهم. إن شاء اللَّه![1].
1636. امام علی علیه السلام: از بنده خدا، علی امیر مؤمنان، به هركس كه ارتش بر او گذرد، از گردآورندگان خراج و كارگزاران شهرها: